Okee, ik gooi het maar gewoon op tafel! Het heeft geen zin om het te rekken. Het stelt ook niet zoveel voor hoor. Eigenlijk is er géén reden waarom ik dit niet zou kunnen zeggen of om de hete brij zou moeten draaien. Wist je trouwens dat het gezegde “Om de het brij heen draaien” meer een soort katten-weetje is? Als een kat namelijk zijn eten krijgt maar het te heet is. Gaat ie niet weg of wachten maar probeert telkens aan een andere kant van het bord. En dus is ie om de hete brij aan het draaien. Wij gebruiken het tegenwoordig als een zegswijze voor treuzelen, maar eigenlijk kan de kat juist niet wachten! Raar, zulke spreekwoorden die eigenlijk het tegenovergestelde betekenen. Maar goed, ik moest dus wat kwijt.

Over de zwangerschap om precies te zijn. Nogmaals, niets belangrijks. Maar wil het toch een keer gezegd hebben. Het is een kleinigheidje. Ik probeer op geenerlij wijze de zwangerschap voor vrouwen te bagatelliseren of te zeggen dat het niets voorstelt. Natuurlijk wil ik niet voorbij gaan aan alle harde buiken, misselijke ochtenden, het zuur, de rugklachten, bekkeninstabiliteit, misselijke middagen, moeheid, misselijke avonden, het vele plassen, niet kunnen opstaan, niet kunnen zitten, niet kunnen plassen, niet op je buik kunnen liggen, niet op je rug kunnen liggen of natuurlijk het moment supreme: de uitdrijving…

Al die dingen zijn veel, véél erger dan hetgeen ik wil zeggen. Als ik het zou moeten vergelijken in grootte, zou wat jullie doormaken gelijk staan aan een jumbo jet, niet zomaar één, een Antonov, echt een enorm vliegtuig, zo’n enorm vliegtuig heb je echt nog nooit gezien. En dat van ons zou dan een lieveheersbeestje zijn, nee! Een baby-lieveheersbeestje. Piepklein. Tegenover jullie Antonov. Het monster van de lucht. Enorm. Nee wacht! Ik zeg niet dat jullie enorm zijn! Jullie zijn prachtig! Je ziet haast niet dat je zwanger bent, behalve natuurlijk aan je prachtige haar en het feit dat je straalt, maar van achter zou je niet eens zien dat je zwanger bent, echt!

Maar wat ik dus wilde zeggen, het kleinigheidje. Is dat het voor mannen ook best wat is, dat hele zwanger-zijn van jullie. De zorgen, om jullie, de pinda, álle dingen eromheen, hoe het straks gaat zijn. De verwondering, hoe mooi jullie blijven, hoe gek je al op iets kunt zijn dat je niet eens kent, wie in godsnaam die vrouw is met wie je samenwoont?! Want jullie mogen er dan nog zoals eerst uitzien, jullie zijn anders. Ik zei het al, kleinigheden, futiliteiten, stelt niets voor en wij zijn apetrots op hoe jullie het doen.